REKRUTACJA DO PRZEDSZKOLA
Rekrutacja do przedszkola odbywa się z wykorzystaniem systemu elektronicznego.
Terminy rekrutacji oraz zasady korzystania z systemu elektronicznego podawane są do publicznej wiadomości na stronie internetowej www.wroclaw.pl/edukacja
Terminy rekrutacji oraz zasady korzystania z systemu elektronicznego podawane są do publicznej wiadomości na stronie internetowej www.wroclaw.pl/edukacja
******************************************************************************************************************************************************************************************
GDY JUŻ DZIECKO ZOSTANIE NASZYM PRZEDSZKOLAKIEM, PROSIMY O ZAPOZNANIE SIĘ,
CO NALEŻY PRZYGOTOWAĆ DZIECKU DO PRZEDSZKOLA ? OTO LISTA:
1. Luźne spodenki lub spódnica na gumkę, bluza dresowa lub lekki sweterek,
najlepiej ubiór na tzw. cebulkę - ważniejsza wygoda od elegancji.
2. Kapcie - najlepiej na gumkę lub rzepy, kurtka z suwakiem, który łatwo się zapina.
3. Ubrania z rozciągliwymi dekoltami (aby można było łatwo zdjąć i ubrać przez głowę.
4. Woreczek, a w nim: majteczki, rajstopy lub getry, skarpetki, spodnie na zmianę,
podkoszulek do przebrania (jako rzeczy "awaryjne").
5. Piżamka podpisana imieniem i nazwiskiem.
6. Poduszka-jasiek z poszewką podpisaną.
7. Grzebień (szczególnie dziewczynki) - podpisany.
8. Duża paczka chusteczek higienicznych (wrzesień); paczka chusteczek mokrych.
9. Ukochany miś lub inna przytulanka, dzięki, której łatwiej będzie przeżyć
rozstanie z mamą lub tatą.
DZIECKO 3-LETNIE POWINNO MIEĆ OPANOWANE NASTĘPUJĄCE CZYNNOŚCI:
- samodzielne jedzenie łyżką
( pomagamy dzieciom przy posiłkach, gdy jest taka potrzeba karmimy)
- mycie rąk
( odbywa się pod kontrolą osoby dorosłej i również w razie potrzeby pomagamy;
woda jest uregulowana za pomocą mieszalnika-nie ma niebezpieczeństwa
poparzenia się dziecka przy myciu)
- czynności higieniczne przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych
( dziecko powinno umieć zgłosić potrzebę fizjologiczną dorosłemu)
- zdejmowanie i ubieranie podstawowych części garderoby (np. nakładanie kapci)
- rozpoznawanie swoich rzeczy wśród innych
- wycieranie nosa
- znajomość swojego imienia i nazwiska.
KILKA RAD DLA RODZICÓW:
- NIE PRZECIĄGAJ POŻEGNANIA ;POMÓŻ DZIECKU ROZEBRAĆ SIĘ W SZATNI,ODPROWADŹ
DO GRUPY, POCAŁUJ JE NA DO WIDZENIA I WYJDŹ.
- NIE ZABIERAJ DZIECKA DO DOMU,KIEDY PŁACZE PRZY ROZSTANIU;
JEŚLI ZROBISZ TO CHOĆ RAZ, BĘDZIE WIEDZIAŁO,ŻE ŁZAMI MOŻNA WSZYSTKO WYMUSIĆ.
- NIE OBIECUJ: "JEŚLI PÓJDZIESZ DO PRZEDSZKOLA TO COŚ DOSTANIESZ"; KIEDY
BĘDZIESZ ODBIERAĆ DZIECKO,MOŻESZ MU DAĆ MALEŃKI PREZENCIK, ALE NIE MOŻE
TO BYĆ FORMA PRZEKUPYWANIA.
- NIE WYMUSZAJ NA DZIECKU, ŻEBY ZARAZ PO PRZYJŚCIU DO DOMU OPOWIEDZIAŁO,
CO WYDARZYŁO SIĘ W PRZEDSZKOLU, POWODUJE TO NIEPOTRZEBNY STRES -
DZIECKO ZACZNIE OPOWIADAĆ W NAJMNIEJ OCZEKIWANYM MOMENCIE LUB ZDARZA SIĘ
TEŻ ODPOWIEDŹ: NIE WIEM.
- JEŚLI DZIECKO PRZY POŻEGNANIU PŁACZE, POSTARAJ SIĘ ŻEBY PRZEZ KILKA DNI
ODPROWADZAŁ JE DO PRZEDSZKOLA KTOŚ, Z KIM ROZSTANIE JEST MNIEJ BOLESNE.
- PAMIĘTAJ:ŻEGNAJ I WITAJ SWOJE DZIECKO ZAWSZE UŚMIECHEM!
- POZWÓL DZIECKU WZIĄĆ DO PRZEDSZKOLA SWOJĄ ULUBIONĄ PRZYTULANKĘ,
BĘDZIE SIĘ CZUŁO RAŹNIEJ.
PORANNE ROZSTANIA - jeszcze kilka słów
Nawet jeśli dziecko zostawało do tej pory pod opieką babci czy opiekunki, przedszkolne rozstania bywają bardzo trudne i poruszające. W pierwszych dniach września nierzadko natrafimy na pochlipujących w szatni...rodziców! Trudno się dziwić. Dla dorosłych też wszystko jest nowe i często zaskakujące.
Sztafeta więzi
Aby maluszek dobrze poczuł się w przedszkolu musi nawiązać się między nim
a nauczycielką więź. Będzie to dużo łatwiejsze, gdy będzie wiedział, że rodzice dobrze myślą i mówią o pani i przedszkolu. A pani o rodzicach. Słowem, że obie "dorosłe strony" obdarzyły się zaufaniem. Najczęściej maluch zwiąże się
z nauczycielką. Czasem jako najbliższą osobę wybierze panią pomoc lub woźną.
Nie taki płacz straszny
Rozwiejmy jeszcze mit - to, że dziecko płacze nie jest niczym złym. Płacz jest jednym z podstawowych sposobów radzenia sobie z napięciem. Badania dowodzą,
że dzieci, które w trudnych chwilach płaczą, przeżywają mniejszy stres niż te, które od płaczu się powstrzymują. Nie chodzi więc o to, by malec nie płakał. Bardziej o to, by potrafił przyjąć wsparcie od osoby dorosłej i dał się ukoić z jej pomocą.
Przede wszystkim spokój
Przy porannych rozstaniach silne emocje opanowują wszystkich, jednak dorosły powinien trzymać je na wodzy. Nawet jeśli dziecko płacze i krzyczy.
Zdenerwowanie rodzica udziela się dziecku, a jego spokój to informacja, że nie dzieje się nic złego. Warto także, aby rodzice zadbali o siebie po wyjściu
z przedszkola. Poranny spacer, rozmowa z innymi rodzicami, telefon do bliskiej osoby czy kilka łyków wody pomogą "odparować".
Kto odprowadza
Najlepiej, aby dziecko było zaprowadzone przez tego rodzica, któremu łatwiej jest poradzić sobie z rozstaniem, który zachowa spokój. Nie sprawdza się pomysł
z odprowadzaniem malca wspólnie przez mamę i tatę - rozstanie bywa wtedy podwójnie trudne. W początkowym okresie idealnym rozwiązaniem jest, by dziecko było zaprowadzane i odbierane przez te same osoby. Jeżeli to nie jest możliwe, ważne, aby uprzedzić malca: "dziś odbierze cię babcia", "po przedszkolu pójdziesz z ciocią Beatką do sklepu".
Krótko i serdecznie
Jak się żegnać? Nie za długo. Można poprzytulać się w szatni, ale w drzwiach sali jest już czas na buziaka i informację "przyjdę po ciebie zaraz po obiadku/ jak wstaniecie z leżaczków". Jeśli dotrzymujemy obietnicy, dziecko zyskuje poczucie bezpieczeństwa i przewidywalności.
Coś domowego w kieszonce
Wielu dzieciom łatwiej znieść rozłąkę, gdy mają w kieszeni coś od mamy lub taty. Chusteczkę, małą maskotkę, breloczek. To tak, jakby rodzice mogli
w czarodziejski sposób nadal być blisko. Takie "amulety" pomogą dziecku w chwilach, gdy tęsknota jest największa - po wyjściu rodzica, w momencie odpoczynku i po obudzeniu się . Prośba - proszę poinformować o rodzaju takiego przedmiotu nauczycielkę, że dziecko dzisiaj coś takiego ma.
Czas, gdy mam rodziców tylko dla siebie
Przedszkolna adaptacja to czas, kiedy zwiększa się potrzeba bliskości, kontaktu z rodzicami. Pewność (i doświadczenie tego), że po południu rodzice będą "pod ręką" powoduje, że dziecko uczy się patrzeć na pobyt w przedszkolu z inne perspektywy. "Trzyma się", bo wie, że potem rodzice będą tylko dla niego. W ich obecności będzie mogło odreagować, uspokoić się, zregenerować siły. Dlatego ważne, aby w pierwszych tygodniach przedszkola rodzice zrezygnowali z zajęć dodatkowych na rzecz spędzenia popołudnia z dzieckiem.
Regularność, powtarzalność
Dziecku pomaga także to, że ma możliwość doświadczenia pewnego rytmu codzienności. Codziennie rano odbywa się to samo - następuje rozstanie. Któregoś dnia staje się to rutynową sprawą: "rano idę do przedszkola, a mama i tata do pracy". Zwykła codzienność.
ROZKŁAD DNIA W PRZEDSZKOLU, A TAKŻE INNE INFORMACJE - W ZAKŁADKACH.
UPOWAŻNIENIE DO ODBIORU DZIECKA PRZEZ INNĄ OSOBĘ NIŻ RODZICE - DOROSŁĄ - do pobrania
1. Luźne spodenki lub spódnica na gumkę, bluza dresowa lub lekki sweterek,
najlepiej ubiór na tzw. cebulkę - ważniejsza wygoda od elegancji.
2. Kapcie - najlepiej na gumkę lub rzepy, kurtka z suwakiem, który łatwo się zapina.
3. Ubrania z rozciągliwymi dekoltami (aby można było łatwo zdjąć i ubrać przez głowę.
4. Woreczek, a w nim: majteczki, rajstopy lub getry, skarpetki, spodnie na zmianę,
podkoszulek do przebrania (jako rzeczy "awaryjne").
5. Piżamka podpisana imieniem i nazwiskiem.
6. Poduszka-jasiek z poszewką podpisaną.
7. Grzebień (szczególnie dziewczynki) - podpisany.
8. Duża paczka chusteczek higienicznych (wrzesień); paczka chusteczek mokrych.
9. Ukochany miś lub inna przytulanka, dzięki, której łatwiej będzie przeżyć
rozstanie z mamą lub tatą.
DZIECKO 3-LETNIE POWINNO MIEĆ OPANOWANE NASTĘPUJĄCE CZYNNOŚCI:
- samodzielne jedzenie łyżką
( pomagamy dzieciom przy posiłkach, gdy jest taka potrzeba karmimy)
- mycie rąk
( odbywa się pod kontrolą osoby dorosłej i również w razie potrzeby pomagamy;
woda jest uregulowana za pomocą mieszalnika-nie ma niebezpieczeństwa
poparzenia się dziecka przy myciu)
- czynności higieniczne przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych
( dziecko powinno umieć zgłosić potrzebę fizjologiczną dorosłemu)
- zdejmowanie i ubieranie podstawowych części garderoby (np. nakładanie kapci)
- rozpoznawanie swoich rzeczy wśród innych
- wycieranie nosa
- znajomość swojego imienia i nazwiska.
KILKA RAD DLA RODZICÓW:
- NIE PRZECIĄGAJ POŻEGNANIA ;POMÓŻ DZIECKU ROZEBRAĆ SIĘ W SZATNI,ODPROWADŹ
DO GRUPY, POCAŁUJ JE NA DO WIDZENIA I WYJDŹ.
- NIE ZABIERAJ DZIECKA DO DOMU,KIEDY PŁACZE PRZY ROZSTANIU;
JEŚLI ZROBISZ TO CHOĆ RAZ, BĘDZIE WIEDZIAŁO,ŻE ŁZAMI MOŻNA WSZYSTKO WYMUSIĆ.
- NIE OBIECUJ: "JEŚLI PÓJDZIESZ DO PRZEDSZKOLA TO COŚ DOSTANIESZ"; KIEDY
BĘDZIESZ ODBIERAĆ DZIECKO,MOŻESZ MU DAĆ MALEŃKI PREZENCIK, ALE NIE MOŻE
TO BYĆ FORMA PRZEKUPYWANIA.
- NIE WYMUSZAJ NA DZIECKU, ŻEBY ZARAZ PO PRZYJŚCIU DO DOMU OPOWIEDZIAŁO,
CO WYDARZYŁO SIĘ W PRZEDSZKOLU, POWODUJE TO NIEPOTRZEBNY STRES -
DZIECKO ZACZNIE OPOWIADAĆ W NAJMNIEJ OCZEKIWANYM MOMENCIE LUB ZDARZA SIĘ
TEŻ ODPOWIEDŹ: NIE WIEM.
- JEŚLI DZIECKO PRZY POŻEGNANIU PŁACZE, POSTARAJ SIĘ ŻEBY PRZEZ KILKA DNI
ODPROWADZAŁ JE DO PRZEDSZKOLA KTOŚ, Z KIM ROZSTANIE JEST MNIEJ BOLESNE.
- PAMIĘTAJ:ŻEGNAJ I WITAJ SWOJE DZIECKO ZAWSZE UŚMIECHEM!
- POZWÓL DZIECKU WZIĄĆ DO PRZEDSZKOLA SWOJĄ ULUBIONĄ PRZYTULANKĘ,
BĘDZIE SIĘ CZUŁO RAŹNIEJ.
PORANNE ROZSTANIA - jeszcze kilka słów
Nawet jeśli dziecko zostawało do tej pory pod opieką babci czy opiekunki, przedszkolne rozstania bywają bardzo trudne i poruszające. W pierwszych dniach września nierzadko natrafimy na pochlipujących w szatni...rodziców! Trudno się dziwić. Dla dorosłych też wszystko jest nowe i często zaskakujące.
Sztafeta więzi
Aby maluszek dobrze poczuł się w przedszkolu musi nawiązać się między nim
a nauczycielką więź. Będzie to dużo łatwiejsze, gdy będzie wiedział, że rodzice dobrze myślą i mówią o pani i przedszkolu. A pani o rodzicach. Słowem, że obie "dorosłe strony" obdarzyły się zaufaniem. Najczęściej maluch zwiąże się
z nauczycielką. Czasem jako najbliższą osobę wybierze panią pomoc lub woźną.
Nie taki płacz straszny
Rozwiejmy jeszcze mit - to, że dziecko płacze nie jest niczym złym. Płacz jest jednym z podstawowych sposobów radzenia sobie z napięciem. Badania dowodzą,
że dzieci, które w trudnych chwilach płaczą, przeżywają mniejszy stres niż te, które od płaczu się powstrzymują. Nie chodzi więc o to, by malec nie płakał. Bardziej o to, by potrafił przyjąć wsparcie od osoby dorosłej i dał się ukoić z jej pomocą.
Przede wszystkim spokój
Przy porannych rozstaniach silne emocje opanowują wszystkich, jednak dorosły powinien trzymać je na wodzy. Nawet jeśli dziecko płacze i krzyczy.
Zdenerwowanie rodzica udziela się dziecku, a jego spokój to informacja, że nie dzieje się nic złego. Warto także, aby rodzice zadbali o siebie po wyjściu
z przedszkola. Poranny spacer, rozmowa z innymi rodzicami, telefon do bliskiej osoby czy kilka łyków wody pomogą "odparować".
Kto odprowadza
Najlepiej, aby dziecko było zaprowadzone przez tego rodzica, któremu łatwiej jest poradzić sobie z rozstaniem, który zachowa spokój. Nie sprawdza się pomysł
z odprowadzaniem malca wspólnie przez mamę i tatę - rozstanie bywa wtedy podwójnie trudne. W początkowym okresie idealnym rozwiązaniem jest, by dziecko było zaprowadzane i odbierane przez te same osoby. Jeżeli to nie jest możliwe, ważne, aby uprzedzić malca: "dziś odbierze cię babcia", "po przedszkolu pójdziesz z ciocią Beatką do sklepu".
Krótko i serdecznie
Jak się żegnać? Nie za długo. Można poprzytulać się w szatni, ale w drzwiach sali jest już czas na buziaka i informację "przyjdę po ciebie zaraz po obiadku/ jak wstaniecie z leżaczków". Jeśli dotrzymujemy obietnicy, dziecko zyskuje poczucie bezpieczeństwa i przewidywalności.
Coś domowego w kieszonce
Wielu dzieciom łatwiej znieść rozłąkę, gdy mają w kieszeni coś od mamy lub taty. Chusteczkę, małą maskotkę, breloczek. To tak, jakby rodzice mogli
w czarodziejski sposób nadal być blisko. Takie "amulety" pomogą dziecku w chwilach, gdy tęsknota jest największa - po wyjściu rodzica, w momencie odpoczynku i po obudzeniu się . Prośba - proszę poinformować o rodzaju takiego przedmiotu nauczycielkę, że dziecko dzisiaj coś takiego ma.
Czas, gdy mam rodziców tylko dla siebie
Przedszkolna adaptacja to czas, kiedy zwiększa się potrzeba bliskości, kontaktu z rodzicami. Pewność (i doświadczenie tego), że po południu rodzice będą "pod ręką" powoduje, że dziecko uczy się patrzeć na pobyt w przedszkolu z inne perspektywy. "Trzyma się", bo wie, że potem rodzice będą tylko dla niego. W ich obecności będzie mogło odreagować, uspokoić się, zregenerować siły. Dlatego ważne, aby w pierwszych tygodniach przedszkola rodzice zrezygnowali z zajęć dodatkowych na rzecz spędzenia popołudnia z dzieckiem.
Regularność, powtarzalność
Dziecku pomaga także to, że ma możliwość doświadczenia pewnego rytmu codzienności. Codziennie rano odbywa się to samo - następuje rozstanie. Któregoś dnia staje się to rutynową sprawą: "rano idę do przedszkola, a mama i tata do pracy". Zwykła codzienność.
ROZKŁAD DNIA W PRZEDSZKOLU, A TAKŻE INNE INFORMACJE - W ZAKŁADKACH.
UPOWAŻNIENIE DO ODBIORU DZIECKA PRZEZ INNĄ OSOBĘ NIŻ RODZICE - DOROSŁĄ - do pobrania